ارتباط مثبت و سازنده با فرزند در سنین مختلف

کودکان از زمان تولد تا دوسال اول عمر نیاز به محبت و پشتیبانی والدین دارند. تنها وسیله ارتباط انها گریه کردن است . بنابر این بهتراست با شنیدن صدای گریه به او توجه کنید. با بلند کردن ودر اغوش گرفتن نوزاد اجازه دهید او حس کند، همیشه پشتیبان دارد. پس از چند ماه گاهی وسط شب نق نق می کند.تجربه نشان داده است که اغلب خود بخود آرام میشود ونیازی به برخواستن و نزد او رفتن ندارید. قوانینی برای تربیت فرزندتان با نظر همسر وضع کنید که آن را پیوسته انجام دهید. مثلا ساعتی که کودک را می خوابانید. مراسم تمیز کردن و لباس خواب پوشاندن به کودک و حتما قصه شنیدن یا کتابخواندن برای او.

پس از گذشتن ازسن 24 ماهگی فرزندتان را مستقل پرورش دهید. در لباس پوشیدن،غذا خوردن، دست و روشستن و کارهایی که خودش می تواندانجام دهند اورا کمک نکنید. بند کفش او رابستن محبت نیست. چند بار به او یاد بدهید و همیشه تشویق کنید که خودش انجام دهد تا اعتماد بخوداو افزایش یابد.

اگر کودک یاد بگیرد با گریه کردن ،پرت کردن اشیاء، گاز گرفتن و سر و صدا راه انداختن به هدف برسد، فردی پرخاشگر، بی مغز و خودخواه تربیت کرده اید. تا این نوع رفتار را از او ملاحظه کردید از کناراو دورشوید. بدون عصبانیت  با آرامش از او بخواهید هرچه میخواهد را شمرده و آرام به شما بگوید.رعایت ادب کردن را لازم است به او گوشزد کرده هر وقت نا دیده گرفت دوستانه و بدون بودن اطرافیان به او گوشزد کنید. سلام کردن یا گفتن مرسی بعد از دریافت محبت یا ببخشید بعد از انجام کاری اشتباه سخت نیست ولی توجه و آموزش میخواهد.

تا نتواند حرفش را آرام بزند آن را انجام ندهید. اگر خواسته او غیر منطقی بود بدون دعوا پیشنهاد دیگری به او بدهید ولی هرگز تسلیم گریه یا قلدری کودک نشوید. اگر یکبار بخاطر حرف مردم یا آبروریزی به میل او رفتار کردید. بار دیگر بیشتر سرو صدا راه میاندازد. پدر و مادر سختگیرازوالدینی که نمیدانند چه بایدبکنند گاهی سخت می گیرند و بعد شل می گیرند به مراتب بهتترهستند. فرزندان والدینی که نمیدانند چه باید بکنند جلوی دیگران به میل کودک رفتار می کنند و در خفا سخت میگیرند و در اداره کردن از قانون واحد پیروی نمی کنند، در بزرگسالی اغلب افسرده، تنها ، بدون دوستان هم سن و سال و گوشه گیر میشوند چون از داشتن روابط اجتماعی درست از خردسالی محروم مانده اند.

ارتباط درست با نوجوانان داشتن نیاز به هر روز با فرزندتان حرف زدن و با او و افکار و احساسات او اشنا شدن دارد. اگراز خرد سالی هر روز با فرزند خود چند دقیقه خلوت کنید،با هم حرف بزنید و این چند دقیقه را کاملا با او باشید وبه کارهای دیگر فکر نکنید. تلاش کنید با او رشد کرده مشکلاتش را درک کنید. از تشویق کردن و تائید او در کار یا پیشنهادخوبی که میدهد دریغ نکنید.هرچه با هم بیشتر تفریح کرده و بازی کنید با همدیگر نزدیکتر میشوید. ایجاد خاطرات خوب و شیرین با فرزندان پایه و اساس زندگی خانوادگی درست است.